Guillermo Lorca in Barcelona

Van Santiago naar Barcelona

Geboren in Santiago de Chile in 1984 toonde Lorca al jong zijn artistiek talent. Hij werd opgeleid door de Chileense schilder Sergio Montero en studeerde aan de kunstacademie, maar hij vertrok zonder zijn studie af te ronden, omdat  hij zich beperkt voelde door het traditionele onderwijs. Op 22-jarige leeftijd verhuisde hij naar Noorwegen om leerling te worden van de beroemde figuratieve schilder Odd Nerdrum. Daar verdiepte hij zich in klassieke olieverftechnieken en het emotionele gewicht van barokke kunst.

Zijn doorbraak kwam in 2009 toen hij de jongste kunstenaar werd die exposeerde in het Baquedano Metrostation in Santiago, waar zes monumentale muurschilderingen permanent te zien zijn. Later ontdekte Simon de Pury zijn werk op Instagram, wat leidde tot Esplendor de la Noche bij het Moco Museum Barcelona.

De taal van magisch realisme

Lorca’s werk wordt vaak omschreven als magisch realisme: een combinatie van fantasie en realisme met hypergedetailleerde precisie. Geïnspireerd door meesters als Gustave Doré, Rubens en Rembrandt, schildert Lorca levensechte figuren in droomachtige, mystieke omgevingen. Zijn gebruik van clair-obscur en levendige kleuren roept de intensiteit op van de barok.

Lorca’s werk verkent het verwarrende contrast tussen onschuld en dreiging. Dit contrast schept een spanning tussen schoonheid en angst, en het reflecteert de emotionele complexiteit van het menselijk bestaan.

Moco Museum Barcelona

Eerder getoonde werken zoals The Little Gardeners (2021) tonen een wonderlijke scène waarin wilde dieren en kinderen samenleven. Twee meisjes staan centraal: één met blauw bloedbevlekt haar, de ander zwevend met vlindervleugels. Het verontrustende contrast tussen onschuld en geweld wekt vragen op over kwetsbaarheid en macht. The Healer (2020) gaat verder op dit thema: een meisje in een Victoriaanse jurk verzorgt een gewonde gorilla, omringd door huisdieren en gebak. Het beeld roept jeugdherinneringen op aan het verzorgen van knuffels, maar de schaal en detail introduceren een verontrustende onderstroom.

Psychologisch verhalen vertellen en psychologische symboliek

Lorca ’s kunst is doordrenkt van psychologische en mythologische symboliek. Dieren spelen een centrale rol in zijn composities en vertegenwoordigen oerinstincten, verborgen angsten en de complexe aard van menselijke emoties. Wolven, katten en vogels verschijnen vaak naast menselijke figuren, waarbij de grenzen tussen jager en prooi onduidelijk wordt.

Kinderen spelen in het werk van Lorca vaak een centrale rol als symbool van onschuld, kwetsbaarheid en het onderbewustzijn. Maar hun nabijheid tot dieren en mythische schepselen roept vreemde thema’s van identiteit, angst en machtsdynamiek op. In Bird of Paradise sluipt een reusachtige kat met gele ogen een trap af terwijl lava uit zijn vacht druipt. Twee meisjes kijken rustig toe, ondanks het naderende gevaar.

Een moderne meester van het magisch realisme

De tentoonstellingsruimte van Guillermo Lorca bij het Moco Museum Barcelona is een ode aan zijn technische beheersing en diepzinnige verhaaltrant. Hij nodigt de kijker uit tot een confrontatie met de complexe relatie tussen schoonheid en angst, schepping en vernietiging, onschuld en corruptie. De kracht van Lorca om deze tegengestelde krachten in evenwicht te brengen binnen één enkel doek toont zijn diepe begrip van de menselijke natuur en de tijdloze strijd tussen licht en duisternis.