Lachapelle wilde “de wijze lessen van Christus redden” van de fundamentalisten, die de neiging hebben om Zijn woorden te gebruiken om anderen te vervolgen en te beoordelen in plaats van liefde te tonen.
Hier wordt Jezus afgebeeld als opmerkelijk traditioneel en opvallend blank, gedrapeerd in rode en blauwe gewaden, die Leonardo da Vinci’s beroemde muurschildering uit de jaren 1490 weerspiegelt, terwijl de apostelen in de versie van Lachapelle van verschillende rassen zijn. Te oordelen naar hun kledingvoorschriften worden ze beïnvloed door de stedelijke hiphopcultuur.
Door ze af te beelden als een groep jonge mannen die vaak gestereotypeerd en zelfs gestigmatiseerd worden door de kleren die ze dragen, deelt het werk het gevoel dat de apostelen misschien een groep buitenbeentjes waren, verbonden door gemeenschappelijke overtuigingen en een gevoel van broederschap. De houding, gezichtsuitdrukkingen en handgebaren zijn tijdloos en zouden uitstekend passen in een religieuze schildering uit de Hoge Renaissance of in een fotoshoot uit de 21e eeuw.
De verlichting en inrichting van de kamer komen overduidelijk ontleend uit de huidige popcultuur, die doet denken aan de verlichting van het podium in een ietwat onmodieus ingerichte kamer en een halo-effect dat de figuur van Jezus Christus verlicht.